تغذیه پولت های مرغ مادر باجیره های رقیق شده (قسمت دوم)

رقیق سازی و گنجاندن رقیق کننده، محدودیت هایی دارد که باید در نظر گرفته شوند. هنگام تغییر از جیره رشد به جیره پیش تولید، تخصیص خوراک روزانه (گرم/پرنده/روز) هرگز نباید کاهش یابد. بنابراین، تنظیمات در حجم خوراک باید حداقل به همان مقدار خوراک در هنگام انتقال دوره اعمال شود. رقت متوسط فاز پیش تولید نیز تا زمانی که استراتژی افزایش خوراک پس از شروع تولید را به خطر نیندازد، امکان پذیر است. از سوی دیگر، رقیق کردن جیره تولید نیز امکان پذیر است، اما باید از طولانی شدن زمان خالی بودن دانخوریها اجتناب شود.

رقت جیره به در دسترس بودن و کیفیت رقیق کننده های فیبری موجود در بازار محدود می شود. به ویژه، محصولات فرعی آسیاب گندم نباید بیش از 20 درصد در جیره باشند. همانطور که قبال توضیح داده شد، مقادیر مواد مغذی در آنها کامال متغیر است.

بنابراین، محدود کردن گنجاندن آنها به دقت در هنگام فرمولنویسی کمک میکند. ترکیب خوراک و فرمولها باید تا حد امکان مطابقت داشته باشد. در صورت در دسترس بودن، استفاده از رقیق کننده های بی اثر (به عنوان مثال، ٪10-5) ممکن است به کاهش فشار رقیق کننده های فیبری محدود و یا ناسازگار کمک کند. به همین ترتیب، رقیق کننده های فیبری با کیفیت بالا، مانند پوسته جو دوسر و لیگنوسلولز خالص، برای رقیق کردن ایمن تراکم مواد مغذی مفید هستند.

این امر به ویژه در جیره های بر پایه ذرت/سویا به دلیل انرژی بالاتر ذرت در مقایسه با گندم مرتبط است. این جیره ها ممکن است به استفاده بیشتر از محصولات فرعی آسیاب گندم نیاز داشته باشند. در نتیجه، تجاوز نکردن از حد توصیه شده 20 درصدی گنجاندن و دستیابی به کیفیت خوراک ثابت ممکن است دشوارتر باشد.

در حالت ایده آل، گنجاندن رقیق کننده های بی اثر نباید از ٪5 تجاوز کند. در صورت نیاز به رقت بیشتر، رقیق کننده های بی اثر باید در ترکیب با مواد فیبری استفاده شوند. حفظ ذرات ریز تا حد امکان به حداکثر 15 درصد باید در اولویت باشد. در مورد الیاف خام، حداکثر مقدار تقریباً ٪7 توصیه می شود.

فیبر خام بیش از حد، ممکن است زمان عبور را از دستگاه گوارش کاهش دهد و در نتیجه زمان کمتری برای آنزیم‌ها برای تجزیه مواد مغذی بوجود آید و ممکن است اثربخشی فرآیند هضم را کاهش دهد (مورل و همکاران، 2006). علاوه بر این، اثر ساینده فیبر بر روی مخاط روده ممکن است منجر به کاهش ارتفاع پرزها، و از دست دادن مواد مغذی و سلول های درون زا در لومن شود. همچنین ممکن است کارایی فرآیند هضم را مختل کند و نیاز پرندگان را افزایش دهد.

• رقیق شدن بیش از حد

اگر یک جیره به سطوح انرژی کمتر از 2500 کیلو کالری بر کیلوگرم رقیق شود، به طور کلی منجر به گنجاندن رقیق کننده های فیبری زیاد می شود. بنابراین، در صورت تامین آب، حجیم بودن و ظرفیت بالقوه نگهداری آب این مواد، ممکن است منجر به فشرده شدن مواد در روده (یبوست) شود. یبوست باعث اختلال در رفتار، عدم مصرف دان و جذب ضعیف مواد مغذی شود.

• عدم تعادل اسید آمینه:

تمایل به کاهش لیزین و پروتئین خام در جیره های کم تراکم رشد و پیش تولید، اغلب منجر به سهل انگاری در رابطه با سایر اسیدهای آمینه می شود. اغلب والین، ایزولوسین، آرژنین و تریپتوفان حداقل برآورده نمی شود، که ممکن است منجر به مشکلات پر و یا رفتارهای غیر طبیعی شود.