مقدمه
بهترین شیوه مدیریت طیور از لحظه جوجه ریزی و با تاکید بر تکنیک های درست مدیریتی شروع می شود. با تامین محیطی ایده آل و فضای کافی برای تغذیه و آشامیدن در طول دوره پرورش، پولت ها می توانند وزن بدن هدف (BW) خود را با سطح بالایی از یکنواختی به دست آورند و بدین ترتیب می توان از رشد مطلوب برای رسیدن به بلوغ جنسی اطمینان حاصل کرد. کتاب مدیریت مرغ مادر حاوی جزئیاتی در مورد شیوه های بهینه برای مدیریت مرغ مادر گوشتی است. صرف نظر از سیستم تغذیه (دانخوریهای ناودانی، مسطح یا بشقابی)، توزیع خوراک مناسب برای اطمینان از مصرف خوراک و افزایش وزن یکنواخت ضروری است.
ویژگی اصلی مرغهای مادر امروزی اشتهای بیشتر و استفاده بهتر از خوراک است. استفاده از حداقل مقدار خوراک بایستی یکنواختی گله در دوره پرورش را تضمین کند. تخصیص مقدار کافی خوراک به گله های در حال پرورش به دلیل توزیع بهتر و دسترسی طولانی مدت به خوراک، یکنواختی بهتر را فراهم می کند. میزان خوراک را می توان با تغییر شکل فیزیکی خوراک، دفعات تغذیه و/یا رقت مواد مغذی افزایش داد.
کاهش غلظت جیره ها با گنجاندن مواد خام کم انرژی به عنوان رقیق کننده، یک استراتژی تغذیه ای برای افزایش حجم خوراک، بهبود یکنواختی، اجتناب از رفتارهای غیرعادی و بهبود هضم است. این عوامل برای به دست آوردن عملکرد بیولوژیکی و سودآوری موفقیت آمیز برای عملیات پرورش مرغهای مادر گوشتی ضروری هستند. با این حال، رقیق سازی و گنجاندن رقیق کننده محدودیت هایی دارد. بدین منظور بایستی این محدودیت ها را شناخته و دلایل آنها را درک کرد تا مزایای جیره های رقیق کننده از بین نرود.
چرا جیره های پولت را رقیق کنیم؟
رقیق کردن جیره های پولت، روشی است که امکان افزایش تخصیص خوراک روزانه را فراهم می کند، که ابزاری ضروری برای ارتقای احساس سیری، تسهیل توزیع همگن خوراک و افزایش زمان پاکسازی دانخوری ها است. این امر منجر به دسترسی یکنواخت تر به خوراک شده و از رقابت و عدم دسترسی به دان پرندگان ضعیفتر جلوگیری می کند. بر این اساس، رقیق سازی خوراک، تغییرات وزن بدن را کاهش داده و یکنواختی گله افزایش می یابد. مزایای یکنواختی خوب به شرح زیر است:
- احتیاجات انرژی و مواد مغذی درصد بیشتری از پرندگان در گله برآورده می شود.
- درصد پرندگان زیر وزن استاندارد (پرندگان سبک) را کاهش می دهد، که ممکن است مصرف غذای کمتری را داشته و در معرض کمبودهای تغذیه ای قرار بگیرند.
- باعث بهبود وضعیت بدنی صحیح و یکنواخت در بین پرندگان شده و در نتیجه کنترل بهتر، تشکیل گوشت بدون چربی و کاهش درصد پرندگان سنگین وزن را در پی دارد.
- پرندگان به صورت یکنواخت تری به بلوغ می رسند. این امر باعث ماندگاری بیشتر در پیک تولید و قابلیت جوجه درآوری بالاتر می شود.
رقیق کننده ها چه هستند؟
رقیق کننده ها مواد خام کم انرژی هستند که برای کاهش غلظت جیره های مرغهای مادر استفاده شده و به دو نوع فیبری و بی اثر تقسیم می شوند. نوع فیبری به نوبه خود به منابع فیبر نامحلول و محلول تقسیم می گردد. جدول 1 طبقه بندی برخی از رقیق کننده ها را نشان می دهد که ممکن است در جیره پولت گنجانده شوند.
رقیق کننده های فیبری: سبوس گندم و سبوس برنج، محصولات فرعی غلات، دارای انرژی بالاتری هستند (به دلیل محتوای نشاسته و چربی خام بالا)، در حالی که خاک اره، مواد خام لیگنوسلولزی، کمترین انرژی را دارند (به دلیل محتوای فیبر خام بالا و محتوای لیگنین بالا).
رقیق کننده های بی اثر: این رقیق کننده ها حاوی انرژی یا مواد مغذی در جیره نیستند. شامل ماسه [دی اکسید سیلیکون (2SiO، سیلیس)]، ورمیکولیت (یک ماده معدنی از گروه میکاها، که ترکیبات اصلی آن آهن یا سیلیکات منیزیم هستند)، و کائولن سفید، نوعی خاک رس، معمولا به رنگ سفید، که در اثر هوازدگی به وجود می آید. شکل 1 مواد معدنی آلومینیومی ورمیکولیت و کائولن سفید را نشان می دهد.
مزایا و معایب رقیق کننده های فیبری و بی اثر
محتوای لیگنین در اکثر منابع فیبر نامحلول منجر به ماندگاری طولانی تر ذرات خوراک در سنگدان می شود و رشد ماهیچه ای و در نتیجه عملکرد آن را بهبود می‌بخشد (Hetland and Svihus, 2001; Hetland et al., 2003; Jiménez-Moreno et al.2010).
دستگاه گوارش طیور آنزیم های لازم برای هضم فیبر را تولید نمی کند. بنابراین، ذرات آن با حرکات آنتی پریستالتیک وارد سکوم می شوند. در این اندام، یک جمعیت باکتریایی بزرگ مواد گیاهی غیرقابل هضم را تجزیه می کند. مواد گیاهی اسیدهای چرب فرار (VFA) تولید می کنند که ممکن است به عنوان منبع انرژی ترجیحی توسط انتروسیت ها استفاده شود. افزایش تولید VFA از تغییر میکروبیوتای معمولی به یک جمعیت تخمیر کننده الیاف بیشتر، باعث تقویت لایه مخاطی می شود (گومز و همکاران، 2021).
علاوه بر این، رقیق کردن جیره های پولت با مواد اولیه فیبری نیز ممکن است با افزایش زمان قرار گرفتن خوراک در چینه دان و سنگدان، سیری را بهبود بخشد. بنابراین، ممکن است فرصتی برای کاهش رفتارهای غیرعادی با اصلاح محتوای فیبر جیره وجود داشته باشد (هوکینگ و همکاران، 2004).
کیفیت این مواد همیشه یک نکته مهم است. به عنوان مثال، هنگام استفاده از فرآورده های فرعی آسیاب گندم مانند سبوس گندم و نرمه های گندم به عنوان رقیق کننده، ضروری است که کنترل کیفی مناسبی بر روی مایکوتوکسین، فیبر و محتوای پروتئین صورت پذیرد. محتوای انرژی این مواد ممکن است از 1400 تا 2200 کیلو کالری بر کیلوگرم متغیر باشد. بنابراین، ماتریس ماده مغذی باید به طور معمول بر اساس نتایج کنترل کیفی به روز شود.
ادامه دارد…
منبع: مجله کشت و صنعت